بررسی رابطه ی علیت بین بیکاری و سلامت در ایران

زمینه و هدف: سلامت یکی از مهم ترین سرمایه های یک انسان می باشد که به وی اجازه ی توسعه ی کامل توانایی هایش را می دهد. اگر این سرمایه فرسوده شود یا به طور کامل توسعه پیدا نکند، می تواند موجب ضعف فیزیکی و روحی انسان گردد. از طرفی پدیده ی بیکاری، معضلی اجتماعی و اقتصادی است که آثار و پیامدهای منفی متعددی به دنبال داشته و زندگی شخصی، خانوادگی و اجتماعی افراد را به شدت تحت تاثیر خود قرار داده و از نظر روحی نیز زیان های مخرب و ویران کننده ای برجا می گذارد. بر این اساس، هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه ی علیت بین بیکاری و سلامت در ایران است. روش بررسی: روش به کار برده شده در پژوهش حاضر، از نوع علی- تحلیلی بوده و هدف پژوهش کاربردی می باشد. آمار و اطلاعات مربوط به متغیرهای به کاربرده شده در پژوهش نیز از لوح فشرده ی wdi2014 استخراج شده است. ابزار اقتصادسنجی مورد استفاده در پژوهش، نرم افزار eviews نسخه ی 6 و روش اقتصادسنجی به کار برده شده در پژوهش، روش علیت تودا و یاماموتو و هم چنین روش هم انباشتگی جوهانسن- جوسیلیوس بوده و دامنه ی زمانی پژوهش فاصله ی زمانی فصل اول سال 1374 تا فصل چهارم سال 1392 و قلمرو مکانی پژوهش نیز کشور ایران است. هم چنین سطح معنی داری نیز، 5 درصد می باشد. یافته ها: رابطه ی علیت دوطرفه بین بیکاری و سلامت وجود داشته و هم چنین یک درصد افزایش در بیکاری باعث کاهش 84/6 درصد در مخارج بهداشتی خصوصی و یک درصد افزایش در مخارج بهداشتی خصوصی باعث کاهش 14/0 درصد در بیکاری می شود. نتیجه گیری: با توجه به تاثیر منفی سلامت بر بیکاری و هم چنین تاثیر منفی بیکاری بر سلامت، پیشنهاد می شود که با سرمایه گذاری در بخش بهداشت و درمان مثل بیمه های درمانی و بیمارستان ها؛ مخصوصا در مناطق محروم، زمینه ی سلامتی نیروی کار و کاهش بیکاری فراهم و با اتخاذ سیاست های مناسب در جهت کاهش بیکاری و افزایش درآمد مردم، زمینه ی سلامت مردم جامعه فراهم گردد.